“มีผู้หญิงคนหนึ่งที่มีจระเข้เลี้ยงอยู่สองสามตัวและพวกมันเล่นชักเย่อ” วลาดิมีร์ ดิเนตส์แห่งมหาวิทยาลัยเทนเนสซีในนอกซ์วิลล์กล่าว นี่คือความสนุกสนานเวลาอาบน้ำ โดยมีจระเข้ดึงผ้าเช็ดตัวนั่นเป็นเพียงความสนุกบางส่วนที่ Dinets เคยได้ยินมานับตั้งแต่ที่เขาตีพิมพ์ “ พฤติกรรมการเล่นของจระเข้ ” ในพฤติกรรมและการรับรู้ของ สัตว์ในเดือนกุมภาพันธ์ เขาได้พบกับความสงสัยเช่นกัน “ถ้าคุณเห็นลูกแมวเล่นลูกบอล ทุกคนจะพูดว่ามันคือการเล่น” เขากล่าว “ถ้าคุณเห็นจระเข้ทำสิ่งเดียวกัน มันคือ ‘การจู่โจมลูกบอล’ ”
Dinets ยอมรับการเล่นตามเกณฑ์ที่กำหนดโดย Gordon Burghardt
เพื่อนร่วมงานในรัฐเทนเนสซี พฤติกรรมต้องเกิดขึ้นเองตามธรรมชาติและดูคุ้มค่าเพื่อประโยชน์ของตัวเอง และจะต้องมีการพูดเกินจริง ไม่สมบูรณ์ หรือนอกบริบท เมื่อเทียบกับการแทงแบบนักฆ่าตัวจริง
นอกจากนี้ “จระเข้จะไม่เคลื่อนไหวเว้นแต่พวกเขาต้องการจริงๆ” Dinets กล่าว “ถ้าจระเข้ทำอะไรโดยไม่มีเหตุผลชัดเจน มันอาจจะเป็นสิ่งที่จระเข้ชอบก็ได้”
เล่นบอลจระเข้น้ำเค็มเพศผู้ชื่อแม็กซิโมเล่นกับลูกบอลที่สวนสัตว์เซนต์ออกัสตินฟาร์มจระเข้ในฟลอริดาZOOGUY2/YOUTUBE
เขาวินิจฉัยความสนุกที่เกิดขึ้นเองในคู่ของจระเข้คิวบาที่ขี่หลังกันเป็นประจำรอบสระของพวกมัน ในทำนองเดียวกันสำหรับจระเข้ของสองสายพันธุ์ครึ่งโลกซึ่งทั้งคู่ถูกโยน แหย่และแม้กระทั่งให้จมูกกับดอกเฟื่องฟ้า Dinets คาดการณ์ว่าสัตว์เหล่านี้อาจถูกดึงดูดไปยังวัตถุสีชมพูขนาดเล็ก
หรือวัตถุที่ไม่เล็กนัก Dinets บันทึกรายงานของจระเข้ที่โยนตัวไปรอบๆ
ซากของฮิปโปหนุ่มเป็นเวลาประมาณ 25 นาที แม้แต่จระเข้ก็เล่นกับอาหาร
Dinets ได้เห็นการแสดงประจำวัน – คำพูดของเขา – เกี่ยวกับชายคนหนึ่งและจระเข้ที่เขาช่วยชีวิต ทั้งสองกลาย เป็นสถาน ที่ท่องเที่ยวในคอสตาริกา “พวกมันจะจูบและกอด และจระเข้ก็แกล้งแกล้งทำเป็นแกล้งขู่ผู้ชายจากด้านหลัง” Dinets กล่าว พวกเขาวิ่งเล่นมา 20 ปีแล้วและ “ผู้ชายคนนั้นไม่เคยมีรอยขีดข่วน”
Dinets นำเสนอตัวอย่างการเล่นจระเข้ 17 ตัวอย่าง ซึ่งเป็นการก้าวกระโดดที่น่าทึ่งในบันทึกเหตุการณ์นันทนาการของสัตว์เลื้อยคลาน หนังสือเรื่องสัตว์ในปี 2548 ของ Burghardt มีห้าเล่ม Burghardt เสนอว่าสัตว์ที่มีพฤติกรรมที่ซับซ้อนและยืดหยุ่น (ซึ่งแน่นอนว่าจระเข้แสดงให้เห็น) เล่นได้มากแม้ว่าผู้คนจะไม่สังเกตเห็นก็ตาม ดังนั้น Dinets จึงต้องการมองหาที่อื่นเพื่อหาความสนุกที่ถูกมองข้าม เขากล่าว “ตัวอย่างเช่น ฉลามขาวผู้ยิ่งใหญ่”
นาซ่าได้ทุ่มเทความพยายามอย่างมากในการทำให้ภาพของฮับเบิลเข้าถึงได้ง่ายต่อสาธารณชน เจนนิเฟอร์ ไวส์แมน นักดาราศาสตร์ฟิสิกส์จากศูนย์การบินอวกาศก็อดดาร์ด ในเมืองกรีนเบลท์ รัฐแมริแลนด์ กล่าว ศิลปะของภาพที่เป็นสัญลักษณ์เป็นหนี้บุญคุณของโครงการมรดกฮับเบิล ซึ่งก่อตั้งโดยบอนด์ และอื่น ๆ ในปี 2541 (ดู ” ศิลปะแห่งดาราศาสตร์ “) นอกเหนือจากการแสดงให้ผู้เสียภาษีเห็นสิ่งที่พวกเขาจ่ายไป Wiseman มองเห็นผลลัพธ์ที่สูงส่งกว่ามาก
“มันช่วยให้ผู้คนทั่วโลกรู้สึกถึงความสามัคคี” เธอกล่าว “เราทุกคนเป็นพี่น้องกันบนดาวเคราะห์ดวงเดียวนี้ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของจักรวาลที่ใหญ่กว่าอย่างไม่น่าเชื่อ”
จากการตอบสนองของสาธารณชนต่อฮับเบิล ปรัชญานั้นดูเหมือนจะสะท้อน ภาพเหล่านี้เป็นแรงบันดาลใจให้กวีนิพนธ์ การเต้นรำ และแน่นอน ดนตรี
หลังจากคอนเสิร์ตในเดือนมีนาคม สไตน์เบิร์กดูเกือบจะหวิวๆ เมื่อเขาจับมือกับนักดาราศาสตร์ฮับเบิลและอดีตนักบินอวกาศ จอห์น กรุนส์เฟลด์ ที่มาเยือนฮับเบิลสามครั้ง
สำหรับสไตน์เบิร์ก ดนตรีเป็นหนทางของเขาในการช่วยให้ผู้คนต่อสู้กับความยิ่งใหญ่ของสิ่งที่ฮับเบิลเปิดเผยในช่วง 25 ปีที่ผ่านมาและเชื่อมโยงกับตัวเรา เหตุผลที่เราใฝ่ฝันที่จะมองดูท้องฟ้า เขาพูดเพราะเรากำลังแสวงหาต้นกำเนิดของเรา “ความอยากรู้อยากเห็นนั้นที่เราต้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า” เขากล่าว “เป็นจุดเริ่มต้นของสิ่งที่ทำให้เราเป็นมนุษย์”
credit : sandpointcommunityradio.com jonsykkel.net typakiv.net vanityaddict.com chinawalkintub.com thisiseve.net shwewutyi.com type1tidbits.com cissem.net atlanticpaddlesymposium.com
